art+architecture

Επισημάνσεις στο: Προς μια ιστορία για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Από το θεσμικό, στο αντιθεσμικό και το εξωθεσμικό

by

http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_15.html

 

Πολύ ενδιαφέρουσα ερευνητική απόπειρα να επισημανθούν ελάχιστα διερευνημένες ή και να φωτιστούν διαφορετικά γνωστές πτυχές που αφορούν τη δυναμική εμπλεκομένων θεσμών, ή αντιθεσμικών/ υπερθεσμικών πρωτοβουλιών από τη δεκαετία του 90, και την εμβέλειά τους για τη διαμόρφωση του σημερινού πεδίου. Στη δεύτερη αυτή συνέχεια του κειμένου της Π.Α.Τ., όπου επιχειρείται μια καταγραφή τάσεων στο τέλος της δεκαετίας του ’90 που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τους όρους για μια σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή, δημιουργείται η εντύπωση ότι αναπτύχθηκαν σχεδόν αποκλειστικά εντός της ΑΣΚΤ (διαμέσου του Εργαστηρίου της Παπασπύρου και στη συνέχεια του Ζ. Ξαγοράρη), πρωτοβουλίες που συνέβαλαν στη στροφή του ενδιαφέροντος προς τα Νέα Μέσα και στη συνέχεια προς διατομεακούς και ερευνητικούς προσανατολισμούς. Χωρίς να αμφιβάλω για τη συμβολή αυτών και άλλων διδασκόντων, κατά τη γνώμη μου, η αποκλειστική εστίαση στο ρόλο της ΑΣΚΤ στην ανάλυση αυτή, δεν ανταποκρίνεται σε μια πιο περιεκτική, σε σχέση με τις προθέσεις του τίτλου, έρευνα και σε άλλους θεσμούς, πρωτοβουλίες που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση δυνατοτήτων παραγωγής τέχνης με όρους έρευνας, εκπαιδευτικής στροφής, σχεσιακότητας, έμφυλων ταυτοτήτων, αρχείου, κ.λπ.

Παραλείπονται π.χ. σημαντικές πρωτοβουλίες που την ίδια εποχή ανέπτυξαν στην Ελλάδα ένα διεθνή διάλογο για τα Νέα Μέσα, όχι ως αυτόνομο εκφραστικό μέσο που θα διεύρυνε τα ήδη υπάρχοντα (όπως π.χ. ιεραρχούνται έως σήμερα στην ΑΣΚΤ), αλλά ως συνθήκη μετα-μέσου, άμεσα συσχετισμένη με τη ριζοσπαστική πολιτική (tactical media), την κριτική των θεσμών, τη διατομεακότητα, τη συμμετοχή, κ.λπ. Οι πρωτοβουλίες αυτές για τα Νέα Μέσα στα τέλη του ’90 αναπτύχθηκαν, πιο θεσμικά τουλάχιστον, από το Κέντρο για την Τέχνη και τις Νέες Τεχνολογίες και περιλάμβαναν μια σειρά διεθνών συναντήσεων Media@Terra στην Αθήνα (1999 και 2000) (στη διαμόρφωση των οποίων είχα οργανωτικό ρόλο, μαζί με τον Δήμο Δημητρίου και την Τζένη Μαρκέτου), στις οποίες είχαν συζητηθεί εκτενώς διαφορετικές τάσεις, από τις πιο αισθητικά αυτόνομες έως εκείνες που συνέδεαν τα νέα μέσα με τη θεσμική κριτική, τα δικαιώματα, τον ακτιβισμό, τις δια-τοπικότητες, κ.α. Σε αυτές συμμετείχαν σημαντικοί καλλιτέχνες και θεωρητικοί (π.χ. M. Griznic, Α. Melitopoulos, T.Makela, A. Broeckmann, D. de Kerkchove, P. Weibel, R. Ascott, S. Zelienski, κ.α.). Παρ’ όλο που οι συναντήσεις αυτές είχαν συμβολική υποστήριξη από την ΑΣΚΤ, δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις στην ΑΣΚΤ, αλλά ούτε στον κυρίαρχο κριτικό/ θεωρητικό λόγο στην Ελλάδα, για να αποκτήσει εμφανή δυναμική στη συνέχεια η επιχειρούμενη σύνδεση των Νέων Μέσων με τις κριτικές πρακτικές τέχνης και την κριτική των τρόπων καλλιτεχνικής παραγωγής. (Η “συνέχεια” θα ήταν είτε η “τεχνικού τύπου” εγκατάσταση του εργαστηρίου Νέων Μέσων στην ΑΣΚΤ, όπως ακριβώς παλαιότερα εκείνου της φωτογραφίας, είτε το εκθεσιακό mainstream εικονογραφικών εκδοχών διαδικτυακής τέχνης).

Η δεύτερη επισήμανσή μου σε σχέση με την μονομερή αφετηριακή σύνδεση της ανάδυσης νεότερων δια-καλλιτεχνικών πρακτικών με την ΑΣΚΤ, αφορά την παράλειψη της δραστηριότητας σε μια διατομεακή λογική για την παραγωγή ερευνητικών και πειραματικών έργων με νεότερες πρακτικές αρχείου, πολεοδομικών πρόζκετ, κ.λπ. η οποία υπήρξε συστηματικότερη, με μεγαλύτερο ίσως εύρος και δυναμική, στις νεοϊδρυθείσες σχολές Αρχιτεκτονικής της Πάτρας, αλλά και της Θεσσαλίας. Τόσο με την Μ. Παπαδημητρίου και διδάσκοντες σε ένα διευρυμένο πεδίο αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όσο και ενταγμένη στο πρόγραμμα σπουδών, και σε ένα εύρος πειραματικών πρότζεκτ και ερευνητικών δράσεων στο “Εργαστήριο τέχνης/αρχιτεκτονικής στη δημόσια σφαίρα” στο Πανεπιστήμιο Πατρών (με διεθνείς συνεργασίες και συλλογικά έργα τέχνης-εκπαίδευσης, την ερευνητική δραστηριότητα ανεξάρτητων επιμελητών όπως η Ε. Καραμπά ή τη συμμετοχή αργότερα νέων διδασκόντων όπως ο Β. Βλάχος και ο Κ. Σταφυλάκης.) Παρά τα έργα που παρήχθησαν (αλλά και τη δραστηριότητα πολλών αποφοίτων των δύο αρχιτεκτονικών σχολών στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης, (βλ. π.χ. και την πιο πρόσφατη της Α. Διακρούση που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 18η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου), οι επίμονες αυτές απόπειρες να μετατοπιστούν οι λόγοι και οι πρακτικές στην Ελλάδα (προερχόμενες από ένα πεδίο που τώρα συζητείται η επίδρασή του στην κριτική αποδόμηση της λογικής του “μέσου” και στην κοινωνική στροφή της σύγχρονης τέχνης) παρέμειναν εκτός έρευνας, αναπαράγοντας έτσι και σήμερα τους ίδιους διαχωρισμούς και εμπλοκές στους τρόπους εργασίας και στην πλαισίωση της τέχνης.

 

Πάνος Κούρος     18.4.2017

 

Διάκριση – 18η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου

by

Η διπλωματική εργασία της Αγγελικής Διακρούση “Ενδυνάμωση της φωνής του φύλου. Ηχητικές πράξεις στην Πλατεία Βικτωρίας” – συμμετοχική ηχητική εγκατάσταση και δράση (2015) επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη 18η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου (Μάιος 2017, Τίρανα, Δυρράχιο), με θέμα Home. History Conflict Dream Failure στον τομέα των Εικαστικών Τεχνών. Ακόμα, η εργασία επιλέχθηκε να συμμετέχει με τη μορφή επιστημονικής ανακοίνωσης στο Διεθνές Συνέδριο Invisible Places Sound, Urbanism and Sense of Place, που θα γίνει τον Απρίλιο 2017 στην Πορτογαλία. Δημοσιεύθηκε επίσης στο πρωτοπόρο περιοδικό για τη Νέα Μουσική και Sound Acts στη Σκανδιναβία Nutida Musik (2017), στο intermedia περιοδικό Transit (τεύχος 5, 2015, Φιλιππίνες), και πρόσφατα στο περιοδικό της αρχιτεκτονικής του Delft.

instructions for walking women

by

Instructions for Walking Women

 Instructions for Walking Women is a growing archive of instruction for walking written by and for women.

It is continuously developed through workshops and interventions in a variety of settings, and the cards are used to create performances that explore the way that women experience and navigate public space. Instructions can also be used privately as methods for exploring landscapes or considering who is allowed to walk where, and how.

The first Instructions for Walking Women workshop was held as part of a Sisters Uncut takeover of the NewBridge Gallery in Newcastle.

documenta 14 – 34 Ασκήσεις Ελευθερίας, Αναλυτικό Πρόγραμμα, 14-24 Σεπτεμβρίου 2016

by

Πολ Πρεσιάδο: «H Μπέλλου έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τον Άντι Γουόρχολ»

 

34 Ασκήσεις Ελευθερίας, Αναλυτικό Πρόγραμμα, 14-24 Σεπτεμβρίου 2016

 

New Publication by The Funambulist & New South: Public Space: Fights and Fictions Architecture & Design

by

New Publication by The Funambulist & New South: Public Space: Fights and FictionsAugust 30, 2016

Architecture & Design – By: Léopold Lambert

 

INTRODUCTION BY THE FUNAMBULIST & NEW SOUTH ///

“Who do we exclude from our fictions?
Who do we include in our desires?”
— Tentative Collective

Architects appear increasingly to be getting interested in the politics of public space. The 36-hour Factory of Thought event at the Akademie der Kunste in Berlin is therefore inscribed in a larger movement towards social awareness as a key value in architecture practice. Regardless of its successes or failures, the 15th edition of the Venice Biennale Reporting from the Front, curated by Alejandro Arevena, provides the latest solid evidence of this move. Although such a shift both in the practices and questions encountered by architects can only be a positive shift, what is too often missing from the conversation is the crucial need to question the very nature of public space itself: not only the way it is made and used, but the broader societal vision that it represents and reinforces. A useful starting point, then, is to examine what we mean when we say ‘public’, before we move on to ‘space’, the material that as architects, urban planners and spatial practitioners, we may dissect more comfortably.

WALKING WOMEN

by

WALKING WOMEN

Date: 11 July 2016 to 17 July 2016

Venue: Screening Room and Utopia Treasury, South Wing, Somerset House, London

A programme of events that places women at the centre of discussions and debates about walking and art. Part of UTOPIA 2016: A Year of Imagination and Possibility – Four Seasons of events, exhibitions and new commissions celebrating the idea of utopia to mark the 500th anniversary of Thomas More’s influential text.
The invisibility of women in what appears as a canon of walking is conspicuous; where they are included, it is often as an ‘exception’ to an unstated norm, represented by a single chapter in a book or even a footnote.

– Heddon and Turner (2012) ‘Walking Women: Shifting the Tales and Scales of Mobility’ Contemporay Theatre Review, Vol. 22(2), 2012, p. 225
How do we re-write a canon? How do we re-balance the perception of art, artists, and the use of walking as a creative practice? Can we not only imagine a future in which gender bias and skewed vision is destroyed, but actively build the pathway there?

These events are a step on that path. Bringing together artists from across disciplines – theatre makers, writers, sculptors, film makers, poets, live artists and visual artists with academics, curators and cultural critics to discuss, present, create, record, broadcast and make public the work of WALKING WOMEN.

Performative archiving in Kosmos

by

Panos Kouros

Performative archiving in Kosmos. Preliminary remarks.

 

Lecture at the Kolloquium at Humboldt-University
Institut für Musikwissenschaft und Medienwissenschaft
Fachgebiet Medienwissenschaft

11.5.16

P1030309a

At the junction of performative urbanism and art in the public sphere,sonic arts and archival media studies, /Kosmos/ project relies on a methodof real-time archiving of public space that I have termed ‘performative archiving action’. Works areundertaken in Kosmos, Berlin and Neos Kosmos, Athens, in the different contexts of urban regeneration pressures in these neighborhoods. Archiving is conceived as performance creating conditions for emerging public sphere(s); linking acting persons, dispersed publics, different localities through specific actions of documenting/ classifying/ re-using/ re-contextualizing data, and made public as a continuum across web interfaces and interhuman dispositions. The performative aspect relates to both human performing tasks and the internal generative operations of the archive.

Public Space: Fights and Fictions

by
Public Space: Fights and Fictions | DEMO:POLIS - The Right to Public Space

Public Space: Fights and Fictions

36-hour Factory of Thought

19 May 2016, 7 pm (Prologue)
Noon 20 May – Midnight 21 May, 2016

Organised by the Goethe-Institut and the Akademie der Künste. An event held as part of DEMO:POLIS – The Right to Public Space.

Futureland, Cairo, 2009

© Nuno Cera, Cortesy: The artist & EDP Foundation, Lisbon

Futureland, Cairo, 2009

Futureland, Tokyo, 2015

© Nuno Cera, Cortesy: The artist

Futureland, Tokyo, 2015

Futureland, Mexico, 2009

© Nuno Cera, Cortesy: The artist & EDP Foundation, Lisbon

Futureland, Mexico, 2009

Futureland, Dubai, 2009

© Nuno Cera, Cortesy: The artist & EDP Foundation, Lisbon

Futureland, Dubai, 2009

Futureland, Shanghai, 2009

© Nuno Cera, Cortesy: The artist & EDP Foundation, Lisbon

Futureland, Shanghai, 2009

The crisis of representative democracies, participation, and civil society burnout: How can we use public space for the perspective of an enlightenment in the 21st century? Public space is intrinsically linked to the parameters of each particular culture and society and its historical changes. With worldwide migration, social conflicts, and global economic and financial interests or the emancipation from authoritarian structures, public space has been facing massive challenges over the last decades. Across the globe, it has become the scene of violent changes and fundamental paradigm shifts. Between security and surveillance, participation and commercialisation, artistic and social freedom and the demonstration of power, public space is where the future of democracy and the quality of life is being decided.

Against this background, architect, theoretician and activist Eyal Weizman explores the anatomy of public space. South African curator Gabi Ngcobo describes the struggle for public space. Peter Cachola Schmal, Curator of the German Pavilion at this year’s International Architecture Exhibition in Venice, asks whether our arrival cities are the catalysts of social and cultural conflicts from mass migration in Europe. With international curators and artists, architect Eva Franch i Gilabert discusses how artists, designers, architects, curators and cultural institutions stage and construct real and symbolic forms of power and authority.

Under the pretext of public security, the ideas and concepts dealing with public space are increasingly informed by surveillance and control. The question of whether public space itself could then pose a threat is analysed by Anna Minton. Léopold Lambert focuses on public space as militarized environment in the aftermath of terrorist attacks. Kathrin Röggla considers the role of public space in post-democracy, while architect Doreen Heng Liu outlines the factors in any sustainable development of urban public space. Is public space a “third space” where strategies can be developed to counter an all-dominant and appropriating commercialisation? Are the struggles in public space only the harbingers of gentrification? – core questions addressed by architect Arno Brandlhuber in the closing panel.

This 36-hour Factory of Thought aims to develop a more concrete understanding of approaches to the complex expectations placed on public space. The Kooperative für Darstellungspolitik’s spatial design facilitates concentrated thought in parallel structures for kick-off speeches and think tanks, discussions, interviews and artistic interventions, and provides room for informal exchanges in open platforms.

The number of places in the “Denkräume” (Round Tables) is limited. Information about the registration here.