contemporary art

απορρώξ

by

ένα ζωντανό αρχείο για δράσεις, πρότζεκτ, κριτικές εργασίες

H έκδοση απορρώξ παράγεται ως διαδικτυακό αρχείο που εκτυπώνεται στους οικιακούς εκτυπωτές των αναγνωστών. Μεταφέρει στο σχεδιασμό της μια ιδέα ζωντανής αρχειοθέτησης. Κάθε φύλλο είναι ένα θεωρητικό αντικείμενο ή πρότζεκτ, που με διαφορετικές ταξινομήσεις, αρχειοθετείται σε διαφορετικά ντοσιέ με διαφορετικές κάθε φορά προθέσεις επιμέλειας, μελέτης, ανάγνωσης. Η ιδέα βασίζεται στη συχνή, οικονομική και γρήγορη παραγωγή, σε τοπικές διαμορφώσεις της εκτυπωμένης ύλης.

Η έναρξη της έκδοσης συνέπεσε με την αρχή της παγκόσμιας πανδημίας και τις πρωτόγνωρες συνέπειές της στη λειτουργία του δημόσιου χώρου και στις διαδικασίες εκπαίδευσης. Μας απασχόλησε ο σχεδιασμός του εντύπου σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης, περιορισμού των πόρων, κυριαρχίας της διαδικτυακής λογικής στην ανάγνωση και στη χρήση του περιεχομένου. Παράγοντας μια σκέψη για το απορρώξ ως ζωντανό αρχείο, προτείνουμε ταυτόχρονα ένα μοντέλο εντύπου που ενισχύει τις ποιότητες που βασίζονται στον αργό χρόνο της υλικότητας του χαρτιού και της ανάγνωσης, στην πληθυντική αρχειοθέτηση, στις τοπικές πρωτοβουλίες εκτύπωσης και στον γενικό σχεδιασμό.

Εργαστήριο έρευνας τέχνης στη δημόσια σφαίρα.

Τμήμα Αρχιτεκτόνων, Πανεπιστήμιο Πατρών.

Επιμέλεια: Πάνος Κούρος και Γιάννης Παπαδόπουλος

Τα φύλλα της έκδοσης είναι διαθέσιμα στο     

http://aporrox.pbworks.com

. . .

aporrox

a living archive for actions, projects, critical works

aporrox is a publication, produced as a wiki archive and printed in home printers of the readers. It is designed with a concept of living archiving. Every issue is a theoretical object or project, which can be classified in different ways, and archived in different dossiers with different intentions of curating, studying, reading. The idea is based on frequent, economical and fast publishing, on topical configurations of printed matter. The beginning of the publication coincided with the outbreak of the global pandemic and its unprecedented consequences in the functioning of public space and the practice of education. Our concern was the design of the publication in the present context of social isolation, scarcity of resources, domination of the internet logic in reading and using of content. Advancing a position for aporrox as a living archive, we are at the same time proposing a model of publication which strengthens the qualities of slow time of the paper medium and the act of reading, of plural archiving, of local initiatives for production and printing, and of generic design.

Laboratory for Research in Art and the Public Sphere

Department of Αrchitecture, University of Patras

Εdited by Panos Kouros and Yiannis Papadopoulos

Issues available at

http://aporrox.pbworks.com

GENE RAY, “DEFENDING THE DEAD, DESECRATING MONSTERS: ICONOCLASTIC CLASS STRUGGLE IN SO-CALLED PUBLIC SPACE”

by

 

 

 

 

 

 

 

In public squares and spaces everywhere, we cross the shadows and stroll under the gazes of bronze conquerors and national heroes, sitting horseback or striding boldly, arms in hand. Anchors of ideology, these monuments honor the victors of history, as Walter Benjamin called them – those who step on and over the defeated, in an unbroken chain of domination stretching back into the mists of time. But the politics of remembrance are caught in the force field of violence, and the dead are called to both sides in the class war. The combat of cultures of the dead is integral to the struggles of the living, and therefore “not even the dead will be safe,” as Benjamin put it, “if the enemy wins.” Heroic memorials have become the flashpoints of contemporary struggles over the interpretation of history, all the more so as fascist mass movements establish themselves across Europe and much of the world. This talk looks at some recent episodes in a history of iconoclastic class struggle in so-called public space, from the interventions of the Situationist International following May 1968, to the 1998 dismemberment of the Spanish conquistador Juan de Oñate by an anonymous indigenous collective in New Mexico, to the antifascist mobilization against the 2017 Unite the Right rally at the statue of Confederate general Robert E. Lee in Charlottesville, Virginia.

 

Gene Ray is a critical theorist and Associate Professor at Geneva School of Art and Design. He is the author of Terror and the Sublime in Art and Critical Theory, and is coeditor of Art and Contemporary Critical Practice: Reinventing Institutional Critique and Critique of Creativity: Precarity, Subjectivity and Resistance in the ‘Creative Industries’. His essays and co-authored texts have appeared in Third Text, South as a State of Mind, Historical Materialism, Radical Philosophy, Monthly Review, Left Curve, Brumaria, Nordic Journal of Aesthetics, and Yale Journal of Criticism, as well as in numerous edited volumes.

Slow Orientation in Zapatism (2018) by the collective Chto Delat

by



Slow Orientation in Zapatism (2018)
by the collective Chto Delat (What is to be done),
90min | Russian with English subtitles.
Presented by
Dmitry Vilensky (Chto Delat)

From Chiapas, Mexico, a mysterious slogan has spread through the world: “For everyone, everything. For us, nothing” (Para todos todo, para nosotros nada.) In “Slow Orientation in Zapatismo”, 17 young people receive the message and put it to work in a Russian commune. Immersed in Zapatista irony and the tradition of “anti-culmination,” the film imagines other possible worlds in a slow process that is “a result in itself.”

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, 8-10ΜΜ
Ο Μετεωρίτης
Φωκίωνος Νέγρη 68, 11361 ΑΘήνα

Μια σειρά δημόσιων προβολών και συζητήσεων που στόχο έχει να προβληματίσει για τη σύνδεση ποιητικής και πολιτικής, εστιάζοντας στους τρόπους με τους οποίους κομβικά ζητήματα του παρόντος μπορούν να αναλυθούν με βάση έργα λόγου και εικόνας. Θέλουμε να στρέψουμε την προσοχή στο Jetztzeit, τον “χρόνο-του-παρόντος”, εμπνευσμένοι από τον όρο με τον οποίο ο Γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν περιέγραψε την ενεργητική και εποικοδομητική σύνδεση μεταξύ του παρόντος και συγκεκριμένων στιγμών του παρελθόντος που αναδύονται εκ νέου με νέα δυναμική. Θα προβληθούν πρόσφατα αλλά και κλασικά φιλμ/βίντεο που μπορούν να ενεργοποιήσουν μια τέτοια σχέση με το παρελθόν, ανοίγοντας ένα διάλογο για τις πολλαπλές κρίσεις του παρόντος (κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές και οικολογικές).
Το Making Now-Time είναι μια πρωτοβουλία των Gene Ray (Σχολή Καλών Τεχνών, Γενεύη), Γιάννη Παπαδόπουλου (Εκδόσεις Ομπλός, Πανεπιστήμιο Πάτρας), Άννας Παπαέτη (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Sarah De Wilde (Βέλγιο).
Linking poetics and politics, this program focuses on processes of visual and textual making as means for the interpretation of contemporary urgencies. “Now-Time,” a concept from Walter Benjamin, invokes an energetic constructive connection between the present and particular moments of the past. This program presents new and historical film/video with potential to activate such a relation, and to stimulate discussion about the multiple crises of the present (social, political, cultural and ecological).
An initiative by critical theorist Gene Ray (HEAD, Geneva), artist and publisher Yiannis Papadopoulos (University of Patras, Omblos editions), musicologist and researcher Anna Papaeti (Panteion University) and artist Sarah De Wilde (Belgium), it will take place in central Athens from September 2019 to April 2020.

Forensic Architecture Violence, Fast and Slow

by

27 September—23 November 2019

Solo show

Forensic Architecture

Violence, Fast and Slow

Turner Prize nominees Forensic Architecture (FA), present their first solo exhibition in Greece, entitled “Violence, Fast and Slow” at State of Concept Athens, curated by iLiana Fokianaki. The exhibition is an overview of the agency’s varied and interdisciplinary practices. Known in Greece for their investigations of the murders of Pavlos Fyssas and Zak/Zackie Kostopoulos, FA will introduce a wide-ranging body of international casework, undertaken since the agency was founded by director Eyal Weizman in 2011. This presentation is focused on a core aspect of Forensic Architecture’s research, which they call “cartographies of violence”.

Επιτελεστικές μεθοδολογίες και αστικό τοπίο

by

Το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και το Εργαστήριο της Performance Art/ Επιτελεστικές καλλιτεχνικές δράσεις σας προσκαλούν στο συμπόσιο «Επιτελεστικές μεθοδολογίες και αστικό τοπίο», το οποίο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Απριλίου στις 14.00, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας, στη Φλώρινα.

To «Performance now v.6: Επιτελεστικές μεθοδολογίες και αστικό τοπίο» πραγματοποιείται στο διάστημα 12-14 Απριλίου 2019 στη Φλώρινα και συμπεριλαμβάνει, εκτός από το συμπόσιο, τα εργαστήρια _local και μ- plus (https://performancenow6.wixsite.com/now6).

Διάλεξη. Εύα Γιαννακοπούλου

by

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018, 19:00. Σχεδιαστήριο 5. Τμήμα Αρχιτεκτόνων. Εργαστήριο Τέχνης / Αρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα

Lecture2WEB

 

Η Εύα Γιαννακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Ιθάκη. Έχει ζήσει στο Βερολίνο, τη Νάπολη, την Βαρκελώνη και την Κων/λη ενώ αυτή την περίοδο διαμένει στην Αθήνα όπου εργάζεται. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε μουσεία, ιδρύματα, γκαλερί, φεστιβάλ, αυτοσχέδιες δομές και δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, Material Art Fair (Πόλη του Μεξικού, 2017), Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, (Equilibrists show, 2016), Athens Biennale 2015-2017 OMONOIA (2016), Ίδρυμα Rosa Luxemburg, Bερολίνο (ατομική έκθεση, 2015), MPA-B, Berlin (2015 και 2014), Excentricités 3 και 6 Performance Festival, Besançon (2015 και 2012), Action Field KODRA, Θεσσαλονίκη, (2012), και 3rd Art Biennale MIET, Θεσσαλονίκη (2011). Έχει συνεπιμεληθεί εικαστικά projects, ενώ το 2013-2014, ήταν διοργανωτικό μέλος της Βερολινέζικης πλατφόρμας MPA-B (Month of Performance Art, Berlin). Είναι μέλος του ΤWIXTlab, ενός χώρου που τοποθετείται μεταξύ τέχνης, ανθρωπολογίας και καθημερινής ζωής.

Διάλεξη. Νίκος Αρβανίτης

by

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018, 19:00. Σχεδιαστήριο 5. Τμήμα Αρχιτεκτόνων. Εργαστήριο Τέχνης / Αρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα

Ο Νίκος Αρβανίτης, γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζεί και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και στο μεταπτυχιακό τμήμα MFA “Τέχνη στο Δημόσιο Χώρο και Νέες Εικαστικές Στρατηγηκές” του Πανεπιστημίου Bauhaus της Βαϊμάρης με υποτροφίες της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών DAAD και του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Ωνάση. Κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διαγωνισμό ZeitGenosse Schiller για τέχνη στο δημόσιο χώρο, Βαϊμάρη, 2005, ήταν υποψήφιος για το 5ο Βραβείο ΔΕΣΤΕ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, Αθήνα, 2007 και κέρδισε το Δεύτερο Βραβείο Γ. Σπυρόπουλου, Αθήνα, 2009. Το 2014 ήταν Artist in Residence στο Ατelierhaus Salzamt, Λίντς, Αυστρία.

Ο Νίκος Αρβανίτης, τον Οκτώβριο του 2017, εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας.Το καλλιτεχνικό και ερευνητικό του έργο εστιάζει σε θεματικές που αφορούν τις δομές και τις δυνατότητες εγκατοίκησης του δημόσιου χώρου, την αισθητική αντίληψη στη σύγχρονη κοινωνία, την κατασκευή συλλογικών ταυτοτήτων και την έννοια της παγκοσμιοποιημένης, θεαματικής, αλλά και θεσμικής μαζικής κουλτούρας. Το φάσμα των μέσων που καλύπτουν τα έργα του είναι: ζωγραφική, σχέδιο, φωτογραφία, βίντεο αρτ, ηχητικές εγκαταστάσεις και επιτελέσεις (performances), δράσεις και παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, διαδραστικά και συμμετοχικά έργα, μουσικές και ραδιοφωνικές παραγωγές. Είναι συνιδρυτής του καλλιτεχνικού διδύμου Barking Dogs United, ενώ διατηρεί πολυετή συνεργασία με τον Hans Joachim Roedelius (Cluster/ Kluster, Harmonia). Μεταξύ άλλων, έργα του έχουν παρουσιαστεί στην 2η Les Ateliers de Rennes – Biennale d’Art Contemporain, Ρέν (FR), 2η Μπιενάλε της Αθήνας (GR), Halle 14, Λειψία (DE), Locust Projects, Μαϊάμι (USA), Townhouse Gallery of Contemporary Art, Κάιρο (EG), Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα (GR), BWA Wroclaw Galeria Awangarda, Βρότσλαφ (PL), Bâtiment d’Art Contemporain, «Le Commun», Γενεύη (CH) και το Salon of the Museum of Contemporary Art, Βελιγράδι (RS). Ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί a.antonopoulou.art, Αθήνα (GR), artcore, Μπάρι (IT), ACC Galerie, Βαϊμάρη (DE).

www.nikosarvanitis.info

 

Adrian Piper. Museum of Modern Art March 31 to July 22, 2018

by

A Major Retrospective of Conceptual Pioneer Adrian Piper is Opening at Museum of Modern Art in 2018

“No matter how much I ask my mother to stop buying crackers, cookies, and things, she does so anyway and says they are for her, even if I always eat them. So, I decided to fast.”

“Mythic Being,”

THE MUSEUM OF MODERN ART (MoMA) in New York is presenting a major retrospective of conceptual artist Adrian Piper in spring 2018. The most comprehensive exhibition to explore her practice,”Adrian Piper: A Synthesis of Intuitions, 1965–2016″ will feature more than 280 works drawn from public and private collections around the world and be on view at MoMA from March 31 to July 22, 2018.

The treatment is long overdue. For half a century, Piper has produced pioneering work that has shaped the field of Conceptual art. She has influenced generations and received the Golden Lion Award for Best Artist at the 56th Venice Biennale in 2015 (above), but never had a major career retrospective.

 

Η εκπαίδευση της τέχνης στο διευρυμένο πεδίο δυνατότητας δράσης της αρχιτεκτονικής

by

Η εκπαίδευση της τέχνης στο διευρυμένο πεδίο δυνατότητας δράσης της αρχιτεκτονικής

Πάνος Κούρος

 

Παρουσιάζονται το πρόγραμμα και οι αρχές διδασκαλίας και έρευνας της τέχνης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2000 έως σήμερα το Τμήμα συγκρότησε ένα συστηματικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και έρευνας στην τέχνη με στόχο να εισάγει σταδιακά τους φοιτητές στις πρακτικές και τους λόγους που συνδέονται με την “αρχιτεκτονική” στροφή της σύγχρονης τέχνης. Οι τάσεις της μετα-εννοιολογικής τέχνης που δρουν με μια πολλαπλότητα μεθόδων και διαδικασιών στο κοινωνικό πεδίο και στο πεδίο των διανθρώπινων σχέσεων διαμόρφωσαν μια νέα χωρική οντολογία της τέχνης που συναντά σήμερα εκείνες τις τάσεις της αρχιτεκτονικής που παρέχουν “δυνατότητα δράσης” (agency) ή ενδυνάμωσης, παρεμβαίνοντας σε προβληματικές αστικές συνθήκες.

Τα μαθήματα τέχνης συσχετίζουν την σπουδή/κατάρτιση στα εικαστικά μέσα με project based διερευνήσεις στον αστικό δημόσιο χώρο. Η έμφαση δεν είναι στην τεχνική εκμάθηση των αναπαραστατικών μέσων σε ένα α-ιστορικό πλαίσιο, αλλά στη σπουδή των μέσων σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους και με το context, σε ένα σχέδιο καλλιτεχνικής έρευνας που ταυτόχρονα κατανοεί κριτικά το χώρο, νοηματοδοτεί εκ νέου τις κατασκευές του ή παρεμβαίνει σε αυτές. Στα μαθήματα επιλογής διερευνώνται in-situ στρατηγικές, μέθοδοι, πρακτικές εμπλοκής στη δημόσια επικράτεια με διακαλλιτεχνικά μέσα, αναπτύσσοντας προβληματικές που σχετίζονται με τη μνήμη, τις έμφυλες ταυτότητες, την κοινωνική διαστρωμάτωση, κ.α. Σε ερευνητικές και διπλωματικές εργασίες οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν προτάσεις ή πρότζεκτ αστικών παρεμβάσεων με έννοιες, εργαλεία και διαδικασίες δημόσιας τέχνης, δοκιμάζοντας νέα υβριδικά πεδία άσκησης της αρχιτεκτονικής. Παράλληλα, πολεοδομικά πρότζεκτ και συλλογικές δράσεις του Εργαστηρίου τέχνης/αρχιτεκτονικής στη δημόσια σφαίρα, επιμελητικά έργα στο πλαίσιο προγραμμάτων βασικής έρευνας, δοκιμάζουν, εκτός προγράμματος σπουδών, πειραματικές εργασίες σε αστικές περιοχές που βιώνουν ριζικές αλλαγές εξαιτίας της μετανάστευσης, του εξευγενισμού, κοινωνικών αποκλεισμών.

H εκπαίδευση με τα εργαλεία και τις προβληματικές των σύγχρονων κριτικών πρακτικών τέχνης συμβάλλουν στην ανανέωση των λόγων που καθορίζουν τα όρια ευθύνης και τους ρόλους του αρχιτέκτονα, καθώς και στη διεύρυνση της αρχιτεκτονικής πρακτικής πέρα από το σχεδιασμό κτιριακών αντικειμένων, προς νέες διαδικασίες πολιτικής εμπλοκής  που περιλαμβάνουν θεσμούς, κοινότητες, θεωρίες και δράσεις.

the symptom 08 / “Τουρισμός”

by

the symptom 08 / “Τουρισμός”

Επιμέλεια: Ελπίδα Καραμπά και Γλυκερία Σταθοπούλου

Παραγωγή: The Symptom Projects

Παλαιό Νοσοκομείο Άμφισσας

Εγκαίνια: Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2017, στο Παλαιό Νοσοκομείο Άμφισσας

Διάρκεια έκθεσης: 8 – 22 Οκτωβρίου, 2017

Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 18.00 – 22.00

«Η ιδέα του τουρισμού είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την Ελλάδα, καθώς η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία υπήρξαν παραδοσιακοί προορισμοί ταξιδιού πολύ πριν οργανωθεί η βιομηχανία του τουρισμού. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τα ταξίδια προωθήθηκαν ως μέρος της διπλωματίας, ενώ η επανάσταση των μεσων μεταφοράς επέκτεινε στις μάζες το δικαίωμα του ταξιδιού, μέχρι το ταξίδι και ο τουρισμός να συνδεθούν άρρηκτα με την οικονομία του θεάματος και την παγκοσμιοποιημένη οικονομία, που σαρώνει με τον ίδιο τρόπο το Κολλοσαίο, τη Ντίσνεϊλαντ, το Τσερνομπίλ και το Νταχάου.

Ως ένα από τα σημεία διαπλοκής και αλληλεπίδρασης του τοπικού με το παγκόσμιο, ο τουρισμός φαίνεται να είναι το ιδανικό εκείνο πρίσμα, μέσω του οποίου μπορούν να εξεταστούν διάφορες εκφάνσεις του τοπικού, του υπερτοπικού, της ταυτότητας, της ετερότητας, της πολιτιστικής κληρονομιάς, της εμπορευματοποίησης και της παγκόσμιας κυκλοφορίας των ανθρώπων, εικόνων και κεφαλαίων. Διαμορφώνει το πεδίο πάνω στο οποίο εκφράζονται, σημασιολογούνται και επιτελούνται διάφορες εθνικές, τοπικές, έμφυλες, εργασιακές ταυτότητες και κοινωνικοί ρόλοι, καθώς και επαναπροσδιορίζονται οι ταυτότητες των χώρων και των τοπικών κοινοτήτων υποδοχής.

Οι τουριστικοί προορισμοί και τα αξιοθέατα, μπορούν να θεωρηθούν ως κόμβοι μιας επανάληψης επιτελεστικών πράξεων (ο θαυμασμός ενός αξιοθέατου, η ρομαντικοποίηση μια τοποθεσίας κ.α.). Οι τόποι εμπλέκονται σε πολύπλοκα δίκτυα σχεσιακότητας, όπου οικοδεσπότες, επισκέπτες, κτίσματα και αντικείμενα συνδέονται για να επιτελέσουν ορισμένες αναπαραστάσεις. Οι προορισμοί αυτοί συχνά αποτελούν ιζηματογενείς συσσωρεύσεις αυτών των επιτελέσεων.
Με την ευκαιρία της έκθεσης, καλούμε στην Άμφισσα καλλιτέχνες να παρουσιάσουν έργα πάνω στο θέμα του τουρισμού, θέτοντας φανερά και λανθάνοντα ζητήματα που συνδέονται με την ιδέα και την ιστορία του τουρισμού ως μέρους μιας ευρύτερης βιομηχανίας, της πολιτικής και της οικονομίας, που επεκτείνονται σε ζητήματα του τοπικού και του παγκόσμιου, σε ζητήματα ταυτότητας, κοινωνικών ρόλων, αναπαραστάσεων και φυσικών ή νοητικών κατασκευών.

Η Άμφισσα δεν γίνεται εδώ κατάνοητή απλά ως ένα γεωγραφικό σημείο αλλά μας παρέχει τη δυνατότητα να στοχαστούμε πάνω στην ειδυλλιακότητα και την αποκέντρωση. Γειτνιάζοντας με έναν βαρυσήμαντο συμβολικά τόπο, τους Δελφούς, μας παρέχει την αφορμή να σταθούμε κριτικά απέναντι στα θεωρούμενα ως αυτονόητα και να προβληματίσουμε καθιερωμένες και κυρίαρχες μορφές και συστήματα γνώσης και εμπειρίας.»

Ελπίδα Καραμπά και Γλυκερία Σταθοπούλου         

Συμμετέχοντες: Μιχάλης Αδάμης, Νίκος Αρβανίτης, Εύα Γιαννακοπούλου, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Γιώτα Ιωαννίδου, Νίκος Καναρέλης, Απόστολος Καραστεργίου, Ζήσης Κοτιώνης, Πάνος Κούρος, Μαρία Λάλου και Skafte Aymo-Boot, Νατάσα Μπιζά, Ραλλού Παναγιώτου, Πάνος Σκλαβενίτης, Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Ινώ Βαρβαρίτη και Γιάννης Δελαγραμμάτικας, KaveCs, Οι αρχιτέκτονες της φάλαινας, Ευθύμης Θέου και Ηλέκτρα Αγγελοπούλου, Aysenur Babuna.