Πλατεία Βικτωρίας. Ερωτήματα για τη δράση κοινωνικής τέχνης

Το Εργαστήριο Τέχνης/Αρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα Χωρίς μνήμη. Εργασίες δημόσιας τέχνης και το μάθημα Τι είναι τέχνη στον δημόσιο χώρο; φιλοξενούνται από το Πρότζεκτ Πλατεία Βικτωρίας του Rick Lowe και διοργανώνουν ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Πλατεία Βικτωρίας. Ερωτήματα για τη δράση κοινωνικής τέχνης.” Η συζήτηση θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή φοιτητών και φοιτητριών των δύο μαθημάτων, οι οποίοι θα θέσουν παραγωγικά ερωτήματα για την ενεργοποίηση του αστικού χώρου ως αρένα δημόσιου πολιτικού λόγου και ως δύναμη μετασχηματισμού σε περιοχές κοινωνικής διαμάχης, όπως η Πλατεία Βικτωρίας. Θα παρουσιαστεί η ηχητική εγκατάσταση Ενδυνάμωση της φωνής του φύλου. Ηχητικές πράξεις στην Πλατεία Βικτωρίας της Αγγελικής Διακρούση, που εκπονήθηκε ως πτυχιακή εργασία στο Τμήμα, στο πλαίσιο των ερευνητικών θεματικών του Εργαστηρίου. Το Εργαστήριο διερευνά τα τελευταία χρόνια χωρικές δυνατότητες δράσης με καλλιτεχνικές πολιτικές πρακτικές και δοκιμάζει πειραματικές εργασίες σε αστικές περιοχές που βιώνουν ριζικές αλλαγές εξαιτίας της μετανάστευσης, του εξευγενισμού και των κοινωνικών αποκλεισμών.

Τρίτη 13 Ιουνίου, 7:00 – 9:00μμ.

Πρότζεκτ Πλατεία Βικτωρίας, Ελπίδος 13, Αθήνα,

στο πλαίσιο Δημοσίων Εκθέσεων της Ντοκουμέντα 14

Πάνος Κούρος, Καθηγητής

Συμμετέχουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του Τμήματος: Μάριος Μυλωνάς, Λεμονιά Μωραΐτη, Δανάη Νταχρή, Σοφία Παναγιωτοπούλου, Αγλαΐα Πέττα, Δήμητρα Χάιδα.

 

event 2_2.jpg,1440.jpg
Αγγελική Διακρούση, Ενδυνάμωση της φωνής του φύλου. Ηχητικές πράξεις στην Πλατεία Βικτωρίας, φωτογραφία: Πάνος Κούρος
– – –

The Laboratory for Art/Architecture in the Public Sphere at the Department of Architecture of the University of Patras, hosted by Rick Lowe’s Victoria Square Project, has organized a public discussion with the participation of students in the Public Art course, who ask thought-provoking questions about the activation of urban space as an arena of public political discourse, and as a transformative force in regions of social conflicts, such as Victoria Square. The sound installation Empowerment of Gender Voice: Sound Acts in Victoria Square is being presented, realized by Angeliki Diakrousi as a diploma project, in the framework of the research topics of the Laboratory. During the last decade, the Laboratory has researched spatial agency through art-political practices, realizing experimental works on urban areas that have undergone radical change due to migration, gentrification, and social exclusion.

The presentation takes place in Greek.

Panos Kouros, professor

With the participation of students in the courses What Is Public Art? and No Memory. Public Art Works: Dimitra Chaida, Danai Dachri, Lemonia Moraiti, Marios Mylonas, Sofia Panagiotopoulou, and Aglaia Petta.

3ος Κύκλος “Φιλοσοφικών Αντικειμένων” 2017

Project: Έκθεση: «Φιλοσοφικά Αντικείμενα»

Έκθεση
20 & 21 Μαΐου 2017
12:00 – 18:00
Εργαστήριο
21 Μαΐου 2017

“Εργαστήριο Έρευνας στην Πρακτική και Εφαρμοσμένη Φιλοσοφία”

Tμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού / Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Εισήγηση-Οργάνωση-Επιστημονική Ευθύνη: Καθηγήτρια Έλενα Κ. Θεοδωροπούλου

Συνεργαζόμενο Εργαστήριο: “Εργαστήριο Τέχνης / Αρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα”   [https://artpublicresearch.wordpress.com/]

Τμήμα Αρχιτεκτονικής / Πανεπιστήμιο Πάτρας. Υπεύθυνος: Καθηγητής Πάνος Κούρος.

Σύμβουλος-Παρατηρητής: Ομότιμος Καθηγητής Alain Kerlan

“Laboratoire de Recherche Education Cultures et Politiques” / Universite de Lumiere Lyon2.

Συνοπτική περιγραφή:

Το project αφορά στην οργάνωση εκθεσιακού γεγονότος από τους/τις φοιτητές/τριες, το οποίο θα συνίσταται στην παρουσίαση ιδεών / έργων τους σχετικά με τη δημιουργία / κατασκευή / εφεύρεση νέων αντικειμένων ή  με την επιλογή ή το μετασχηματισμό ήδη υπαρχόντων αντικειμένων, τα οποία θα ορίζονται/αναδεικνύονται/διερευνώνται ως «φιλοσοφικά αντικείμενα». Πρόκειται για ένα παιδαγωγικό-μυητικό / ερευνητικό σχέδιο, με απώτερο στόχο μία ορισμένη ευαισθητοποίηση των συμμετεχόντων στην αναγνώριση και τον προσδιορισμό του φιλοσοφικού στοιχείου. Το ερευνητικό ερώτημα στο οποίο παραπέμπει το εγχείρημα, είναι διττό και αφορά στον προσδιορισμό αφενός της έννοιας του αντικειμένου και αφετέρου της φιλοσοφικής του ποιότητας ή αλλιώς στη δυνατότητα και τους τρόπους ενός αντικείμενου να οριστεί / κατανοηθεί ως φιλοσοφικό αλλά και στη δυνατότητα του φιλοσοφικού να συναρτηθεί με την έννοια και τους τρόπους του αντικειμένου. Στo project ενσωματώνεται, ως βασική του διάσταση, η καταγραφή της ερευνητικής διαδρομής των φοιτητών/τριών από τη σύλληψη στη διερεύνηση, από τον αναστοχασμό και την ανταλλαγή σχολίων μέσα στην ομάδα στο σχεδιασμό και από την υλοποίηση στην παρουσίαση / έκθεση. Στη διάρκεια αυτή αναδεικνύεται και ερευνάται σε ένα βαθμό η σχέση της φιλοσοφίας με την έννοια της κατασκευής, της παραστατικότητας και της επιτέλεσης (performance) συνδέοντας έτσι το εγχείρημα με μορφές τέχνης και λόγου. Ο στόχος της έκθεσης των «αντικειμένων» δεν προεξοφλεί, ούτε η τελική έκθεση των αντικειμένων δεν επικυρώνει μια καταφατική τοποθέτηση έναντι των αφετηριακών ερευνητικών ερωτημάτων.

Επισημάνσεις στο: Προς μια ιστορία για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Από το θεσμικό, στο αντιθεσμικό και το εξωθεσμικό

http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_15.html

 

Πολύ ενδιαφέρουσα ερευνητική απόπειρα να επισημανθούν ελάχιστα διερευνημένες ή και να φωτιστούν διαφορετικά γνωστές πτυχές που αφορούν τη δυναμική εμπλεκομένων θεσμών, ή αντιθεσμικών/ υπερθεσμικών πρωτοβουλιών από τη δεκαετία του 90, και την εμβέλειά τους για τη διαμόρφωση του σημερινού πεδίου. Στη δεύτερη αυτή συνέχεια του κειμένου της Π.Α.Τ., όπου επιχειρείται μια καταγραφή τάσεων στο τέλος της δεκαετίας του ’90 που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τους όρους για μια σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή, δημιουργείται η εντύπωση ότι αναπτύχθηκαν σχεδόν αποκλειστικά εντός της ΑΣΚΤ (διαμέσου του Εργαστηρίου της Παπασπύρου και στη συνέχεια του Ζ. Ξαγοράρη), πρωτοβουλίες που συνέβαλαν στη στροφή του ενδιαφέροντος προς τα Νέα Μέσα και στη συνέχεια προς διατομεακούς και ερευνητικούς προσανατολισμούς. Χωρίς να αμφιβάλω για τη συμβολή αυτών και άλλων διδασκόντων, κατά τη γνώμη μου, η αποκλειστική εστίαση στο ρόλο της ΑΣΚΤ στην ανάλυση αυτή, δεν ανταποκρίνεται σε μια πιο περιεκτική, σε σχέση με τις προθέσεις του τίτλου, έρευνα και σε άλλους θεσμούς, πρωτοβουλίες που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση δυνατοτήτων παραγωγής τέχνης με όρους έρευνας, εκπαιδευτικής στροφής, σχεσιακότητας, έμφυλων ταυτοτήτων, αρχείου, κ.λπ.

Παραλείπονται π.χ. σημαντικές πρωτοβουλίες που την ίδια εποχή ανέπτυξαν στην Ελλάδα ένα διεθνή διάλογο για τα Νέα Μέσα, όχι ως αυτόνομο εκφραστικό μέσο που θα διεύρυνε τα ήδη υπάρχοντα (όπως π.χ. ιεραρχούνται έως σήμερα στην ΑΣΚΤ), αλλά ως συνθήκη μετα-μέσου, άμεσα συσχετισμένη με τη ριζοσπαστική πολιτική (tactical media), την κριτική των θεσμών, τη διατομεακότητα, τη συμμετοχή, κ.λπ. Οι πρωτοβουλίες αυτές για τα Νέα Μέσα στα τέλη του ’90 αναπτύχθηκαν, πιο θεσμικά τουλάχιστον, από το Κέντρο για την Τέχνη και τις Νέες Τεχνολογίες και περιλάμβαναν μια σειρά διεθνών συναντήσεων Media@Terra στην Αθήνα (1999 και 2000) (στη διαμόρφωση των οποίων είχα οργανωτικό ρόλο, μαζί με τον Δήμο Δημητρίου και την Τζένη Μαρκέτου), στις οποίες είχαν συζητηθεί εκτενώς διαφορετικές τάσεις, από τις πιο αισθητικά αυτόνομες έως εκείνες που συνέδεαν τα νέα μέσα με τη θεσμική κριτική, τα δικαιώματα, τον ακτιβισμό, τις δια-τοπικότητες, κ.α. Σε αυτές συμμετείχαν σημαντικοί καλλιτέχνες και θεωρητικοί (π.χ. M. Griznic, Α. Melitopoulos, T.Makela, A. Broeckmann, D. de Kerkchove, P. Weibel, R. Ascott, S. Zelienski, κ.α.). Παρ’ όλο που οι συναντήσεις αυτές είχαν συμβολική υποστήριξη από την ΑΣΚΤ, δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις στην ΑΣΚΤ, αλλά ούτε στον κυρίαρχο κριτικό/ θεωρητικό λόγο στην Ελλάδα, για να αποκτήσει εμφανή δυναμική στη συνέχεια η επιχειρούμενη σύνδεση των Νέων Μέσων με τις κριτικές πρακτικές τέχνης και την κριτική των τρόπων καλλιτεχνικής παραγωγής. (Η “συνέχεια” θα ήταν είτε η “τεχνικού τύπου” εγκατάσταση του εργαστηρίου Νέων Μέσων στην ΑΣΚΤ, όπως ακριβώς παλαιότερα εκείνου της φωτογραφίας, είτε το εκθεσιακό mainstream εικονογραφικών εκδοχών διαδικτυακής τέχνης).

Η δεύτερη επισήμανσή μου σε σχέση με την μονομερή αφετηριακή σύνδεση της ανάδυσης νεότερων δια-καλλιτεχνικών πρακτικών με την ΑΣΚΤ, αφορά την παράλειψη της δραστηριότητας σε μια διατομεακή λογική για την παραγωγή ερευνητικών και πειραματικών έργων με νεότερες πρακτικές αρχείου, πολεοδομικών πρόζκετ, κ.λπ. η οποία υπήρξε συστηματικότερη, με μεγαλύτερο ίσως εύρος και δυναμική, στις νεοϊδρυθείσες σχολές Αρχιτεκτονικής της Πάτρας, αλλά και της Θεσσαλίας. Τόσο με την Μ. Παπαδημητρίου και διδάσκοντες σε ένα διευρυμένο πεδίο αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όσο και ενταγμένη στο πρόγραμμα σπουδών, και σε ένα εύρος πειραματικών πρότζεκτ και ερευνητικών δράσεων στο “Εργαστήριο τέχνης/αρχιτεκτονικής στη δημόσια σφαίρα” στο Πανεπιστήμιο Πατρών (με διεθνείς συνεργασίες και συλλογικά έργα τέχνης-εκπαίδευσης, την ερευνητική δραστηριότητα ανεξάρτητων επιμελητών όπως η Ε. Καραμπά ή τη συμμετοχή αργότερα νέων διδασκόντων όπως ο Β. Βλάχος και ο Κ. Σταφυλάκης.) Παρά τα έργα που παρήχθησαν (αλλά και τη δραστηριότητα πολλών αποφοίτων των δύο αρχιτεκτονικών σχολών στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης, (βλ. π.χ. και την πιο πρόσφατη της Α. Διακρούση που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 18η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου), οι επίμονες αυτές απόπειρες να μετατοπιστούν οι λόγοι και οι πρακτικές στην Ελλάδα (προερχόμενες από ένα πεδίο που τώρα συζητείται η επίδρασή του στην κριτική αποδόμηση της λογικής του “μέσου” και στην κοινωνική στροφή της σύγχρονης τέχνης) παρέμειναν εκτός έρευνας, αναπαράγοντας έτσι και σήμερα τους ίδιους διαχωρισμούς και εμπλοκές στους τρόπους εργασίας και στην πλαισίωση της τέχνης.

 

Πάνος Κούρος     18.4.2017

 

Προβολές-ΚΕΙΜΕΝΑ στην Πάτρα. Δευτέρα 20.3: «Ηλίας Πετρόπουλος: Ένας υπόγειος κόσμος»

πετροπ5α.jpg

Tο Εργαστήριο Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, στο πλαίσιο του προγράμματος διαλέξεων και δραστηριοτήτων σε δημόσιους χώρους, συντονίζεται με το πρόγραμμα προβολών Κείμενα της Ντοκουμέντα 14

και σας καλεί αυτή τη Δευτέρα 20 Μαρτίου στις 23:30

στο θέατρο Λιθογραφείον (Μαιζώνος 172Β)

στην προβολή της ταινίας

«Ηλίας Πετρόπουλος: Ένας υπόγειος κόσμος» 

της Καλλιόπης Λεγάκη, 2005, 61’.

Διάλεξη: Campus Novel

Campus Novel

[Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Φωτεινή Παλπάνα, Γιάννης Σινιόρογλου και Γιάννης Χειμωνάκης]

Counter-hierarchies

campus_novel_WP

 

Σειρά Διαλέξεων Τέχνη / Αρχιτεκτονική στη Δημόσια Σφαίρα

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου στις 4:30 στο Σ5

Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Πατρών

 

Sound Acts in Victoria Square @newtransits

Η διπλωματική εργασία της Αγγελικής Διακρούση Ενδυνάμωση της φωνής του φύλου: Ηχητικές πράξεις στην Πλατεία Βικτωρίας, στο πολύ ενδιαφέρον newtransits, τεύχος 5, Οκτώβριος 2015.

Students collaborate to improve the conditions for EU migrants

[2015-09-23] Students at Umeå School of Architecture have, in connection with the start of the term, collaborated within the framework of a workshop entitled “Common Space: Improving Living Conditions”. The aim has been to research, discuss, map, and then to formulate concrete ideas on how the situation for vulnerable EU migrants in Umeå could be improved.

 

 

 

Έκθεση: “Φιλοσοφικά Αντικείμενα” [1ος κύκλος]

Την Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015

σας προσκαλούμε στην Έκθεση: Φιλοσοφικά Αντικείμενα” [1ος κύκλος]

FINAL_FA__FR_L

 

που διοργανώνει το Εργαστήριο Έρευνας στην Πρακτική και Εφαρμοσμένη Φιλοσοφία του Tμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού / Πανεπιστήμιο Αιγαίου σε συνεργασία με το Εργαστήριο Tέχνης / Aρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών και το Laboratoire de Recherche Education Cultures et Politiques, Université de Lumière Lyon2.

Το  project αφορά στην οργάνωση  εκθεσιακού γεγονότος από τους/τις φοιτητές/τριες,  το οποίο θα συνίσταται στην παρουσίαση ιδεών/έργων τους σχετικά με τη δημιουργία/κατασκευή/εφεύρεση νέων αντικειμένων ή  με την επιλογή ή το μετασχηματισμό ήδη υπαρχόντων αντικειμένων, τα οποία θα ορίζονται/αναδεικνύονται ως  «φιλοσοφικά αντικείμενα». Πρόκειται για ένα παιδαγωγικό-μυητικό/ερευνητικό σχέδιο, με απώτερο στόχο μία ορισμένη ευαισθητοποίηση των συμμετεχόντων στην αναγνώριση και τον προσδιορισμό του φιλοσοφικού στοιχείου.  Το ερευνητικό ερώτημα στο οποίο παραπέμπει το εγχείρημα, είναι διττό και αφορά στον προσδιορισμό αφενός της έννοιας του αντικειμένου και αφετέρου της φιλοσοφικής του ποιότητας ή αλλιώς στη δυνατότητα και τους τρόπους ενός αντικείμενου να οριστεί/κατανοηθεί ως φιλοσοφικό αλλά και στη δυνατότητα του φιλοσοφικού να συναρτηθεί με την έννοια και τους τρόπους του αντικειμένου. Στo project  ενσωματώνεται, ως βασική του διάσταση, η καταγραφή της ερευνητικής διαδρομής των φοιτητών/τριών από τη σύλληψη στη διερεύνηση, από τον αναστοχασμό και την ανταλλαγή σχολίων μέσα στην ομάδα στο σχεδιασμό και από την υλοποίηση στην παρουσίαση/έκθεση. Στη διάρκεια αυτή αναδεικνύεται και ερευνάται σε ένα βαθμό η σχέση της φιλοσοφίας με την έννοια της κατασκευής, της παραστατικότητας και της επιτέλεσης (performance) συνδέοντας έτσι το εγχείρημα με μορφές τέχνης και λόγου. Ο στόχος της έκθεσης των «αντικειμένων» δεν προεξοφλεί, ούτε η τελική έκθεση των αντικειμένων δεν επικυρώνει μια καταφατική τοποθέτηση έναντι των αφετηριακών ερευνητικών ερωτημάτων.

Η ομάδα εργασίας του Τμήματός μας συμμετείχε στο project διερευνώντας τα ερωτήματα περί φιλοσοφικού αντικειμένου σε χωρικές αναπαραστάσεις, κατασκευές και δράσεις που ανέπτυξε κατά τη διάρκεια των εργασιών.

 

Συμμετείχαν οι φοιτήτριες του Τμήματός μας:

Μαιρυλίνα Βαμβακούρη

Αγάπη Κυριακίδου

Νίκη Κούρτη

Σοφία Παναγιωτοπούλου

Εμμέλεια Χατζηαποστόλου