announcements

Teach-In: The Architecture of Settler Colonialism in Palestine

by

Shufat Photo By Leopold Lambert

A teach-in for all architecture students. November 11, 2023

Dear architecture students around the world

Let’s face it, architecture is settler colonialism’s best friend.

It is a reality that you may or may not learn at school, but it feels like our political duty to provide the necessary tools to those of you who are interested in engaging with it.

We are currently millions to feel powerless witnessing from afar the genocide currently unfolding on Palestinians of Gaza.

Fighting this powerlessness means organizing for tomorrow to support, at our own scale, the Palestinian struggle for liberation.

In order to do so, we need to be useful where we can.

For you, architecture students, this may mean understanding the geography and architecture of Israeli settler colonialism in Palestine to then be able to act upon this understanding.

This is why we are proposing a teach-in by The Funambulist editor-in-chief Léopold Lambert, who will introduce the various architectural embodiments of settler colonialism in Palestine.

 

November 11, 2023
6PM Paris time*

10:30PM Bombay time
7PM Johannesburg time
12PM New York time
11AM Bogota time
9AM Los Angeles time

(*make sure to double-check your time zone in case we did a mistake in the following hours
(cf. daylight savings, etc.))

*

*

SUMMARY OF THE TEACH-IN ///

1/ A comprehensive cartographic understanding of settler colonialism in all Palestine (West Bank + Gaza + ‘48, i.e. Israel)

2/ The architecture of apartheid in the West Bank and Jerusalem (walls, fences, colonies, roads, and checkpoints)

3/ The infrastructure of the siege on Gaza since 1967

4/ Architecture and the continuing Nakba in ‘48 Palestine

5/ Palestinian Refugee Camps: An architectural resistance?

*

*

If you would like to attend this teach-in, please register by filling the form below.

 

Πρόσκληση ενδιαφέροντος – Πρόγραμμα ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ της Βουλής των Ελλήνων

by

23/02/2023

Πρόσκληση ενδιαφέροντος για τη συμμετοχή ενός/μίας φοιτητή/-τριας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο αμοιβόμενο Πρόγραμμα ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ της Βουλής των Ελλήνων

Το πρόγραμμα ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ του Τμήματος Επιμόρφωσης της Βουλής των Ελλήνων έχει αντικείμενο την παραγωγή ντοκυμαντέρ, τα οποία προβάλλονται από το Κανάλι της Βουλής στη ζώνη «ΦοιτηΤΙΒΙσματα». Πρόκειται για ένα εξαμηνιαίο διαπανεπιστημιακό πρόγραμμα, αμοιβόμενο απευθείας από την Βουλή των Ελλήνων, μέσω πρακτικής άσκησης. Στο φετινό πρόγραμμα συμμετέχουν 37 Πανεπιστημιακά Τμήματα από 18 Πανεπιστήμια. Η έναρξη του προγράμματος θα γίνει με τηλε-συνάντηση το Σάββατο 4 Μαρτίου. Η διάρκεια της επιδοτούμενης πρακτικής άσκησης είναι εξάμηνη (1/3-31/8). Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να ασχοληθούν με τις ταινίες τους έως τον προσεχή Οκτώβριο που πρέπει να τις παραδώσουν. Οι συναντήσεις είναι 5 έως 6 και συνήθως διαρκούν 2-3 ώρες.

Η πρόσκληση απευθύνεται σε φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματός μας από το 3ο έτος και μετά, με ενδιαφέρον στην οπτικο-ακουστική δημιουργία. Θα επιλεχθεί ένας/μία φοιτητής/-τρια από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων. Κριτήρια επιλογής είναι η αριστεία, ο χαρακτήρας (συνεργατικότητα σε πλαίσιο ομάδας), οι καλλιτεχνικές δεξιότητες και το γνήσιο ενδιαφέρον για την οπτικο-ακουστική δημιουργία.

Οι ενδιαφερόμενοι/-ες καλούνται να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής, στέλνοντας mail στον Συντονιστή του Προγράμματος έως την Κυριακή 27/2 επισυνάπτοντας ένα pdf θεμάτων που έχουν εκπονήσει στα μαθήματα Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος.

Συντονιστής του Προγράμματος για το Τμήμα Αρχιτεκτόνων: Καθηγητής Πάνος Κούρος

Ανάμεσα στην performance και το αρχείο: Ανταγωνισμοί επιθυμίας και μνήμης στη δημόσια σφαίρα

by

Πάνος Κούρος. Ανάμεσα στην performance και το αρχείο: Ανταγωνισμοί επιθυμίας και μνήμης στη δημόσια σφαίρα στο: Α. Αυγητίδου (επιμ.) Δημόσια τέχνη, δημόσια σφαίρα, University Studio Press, 2021.

Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και τη διεύρυνση της συσχέτισή της με τη δημόσια σφαίρα, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των ίδιων των καλλιτεχνικών μέσων και μεθόδων. Ο όρος «δημόσια τέχνη» (public art) εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και εξαρχής συνδέθηκε με τον δημόσιο χώρο και την κρατική χρηματοδότηση, στην Ελλάδα δε για πολύ καιρό ταυτιζόταν αποκλειστικά με τη δημόσια/υπαίθρια γλυπτική. Η «νέα δημόσια τέχνη» διευρύνει το πεδίο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που περικλείει ο όρος, συμπεριλαμβάνοντας την τέχνη με την κοινότητα, τη συμμετοχική/σχεσιακή τέχνη, τη net art κ.λπ., ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συσχέτισή της με τις έννοιες του δημόσιου, του κοινωνικού και του πολιτικού και υποβαθμίζει τον χωρικό της προσδιορισμό.

Στο βιβλίο γίνεται η διερεύνηση των παραπάνω μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Εξετάζεται έτσι η τέχνη στο αστικό τοπίο ως μνήμη, ιστορία και εικόνα μέσω της ανάλυσης παραδειγμάτων από τις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Χάρις Κανελλοπούλου, Παναγιώτης Μπίκας, Θανάσης Μουτσόπουλος). Μελετώνται βασικές έννοιες όπως οι έννοιες του δημόσιου και του ιδιωτικού, του τόπου και του χώρου καθώς και η αναπαράσταση των τελευταίων (Κώστας Βασιλείου, Δήμητρα Χατζησάββα, Ευφροσύνη Τσακίρη). Συζητούνται διευρυμένες τεχνολογικά χωρικές και επιτελεστικές πρακτικές, περιπατητικές επιτελέσεις, έμφυλες χωρικότητες και διαδράσεις μνήμης στη δημόσια σφαίρα (Βασίλης Ψαρράς, Μαρία Κονομή, Πάνος Κούρος). Τέλος, οι Εύα Φωτιάδη, Ελπίδα Καραμπά, Κώστας Ντάφλος επικεντρώνονται στο πεδίο της νέας δημόσιας τέχνης και της (ψηφιακής) δημόσιας σφαίρας.

Walking in Ruins  

by

Workshop

Attendance is free with registration

Number of participants: 20

Panos Kouros with Angeliki Avgitidou, Evangelia Basdekis, Mary Zygouri

Wednesday 12:30 – 14:00

(workshop language: English)

in

the 2nd [On-line] International Biennale on Practical Philosophy:  

Philosophy in Praxis. The philosophical gesture:  

political, ethical, educational, artistic engagements

23-28 November 

Program & Gallery of participants  

https://practphil-biennale.aegean.gr/home_page_biennale_2021/programme_2021/

Book of Abstracts 

https://practphil-biennale.aegean.gr/home_page_biennale_2021/book-of-abstracts_2021/

Details about the Program:  

  • the hours are in Greek time zone  
  • please take note of the language of each presentation/workshop/round table & of the fact that the presentations in English will be accompanied by a PowerPoint in French & the presentations in French & Greek by a PowerPoint in English 

The program is divided to the following parts: 

  • the 2nd Biennale of Practical Philosophy [November 25-28], with the following Keynote Speakers Professor Paul Standish (Centre for Philosophy of Education, UCL Institute of Education), Professor Maughn Rollins Gregory (Montclair State University) & Associate Professor Megan Jane Laverty (Department of Arts and Humanities Teachers College of Columbia University, New York) [for more information see here: http://practphil-biennale.aegean.gr/home_page_biennale_2021/keynotes_speakers_2021/] 
  • the 3rd On-line Doctoral Students International Seminar: Research Themes III, 2021-2022 [November 27 & 28]  

Registration for Free Attendance:

 The access links will be sent only through our platform:

https://practphil-biennale.aegean.gr/home_page_biennale_2021/Registration_for_the_public/

* Certificates of attendance will be given

Πρόσκληση ενδιαφέροντος για συμμετοχή σε residency, Frans Masereel Centrum, Βέλγιο

by

Πρόσκληση ενδιαφέροντος για τη συμμετοχή 8 φοιτητών/τριών του Τμήματος, 4ου ή 5ου έτους (κατά το ακαδημαϊκό έτος 2021-22), σε πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών (residency), διάρκειας μιας εβδομάδας, από τις 8 έως τις 15 Οκτωβρίου 2021, στο Frans Masereel Centrum (FMC), στο Kasterlee του Βελγίου. Το FMC είναι ένα διεθνές κέντρο καλλιτεχνικής έρευνας σε πεδία της σύγχρονης τέχνης, συχνά σχετιζόμενα με τα έντυπα μέσα (χαρακτική, τυπογραφία).

Αντικείμενο του εργαστηρίου θα είναι οι Πειραματικοί χειρισμοί του έντυπου χώρου. Θα περιλαμβάνει εντατικό πρακτικό μέρος και πρόγραμμα παρουσιάσεων και διαλέξεων καθώς και επίσκεψη σε μουσεία και εκθέσεις.

Λόγω του περιορισμένου αριθμού συμμετοχών θα υπάρξει διαδικασία επιλογής των συμμετεχόντων. Για το σκοπό αυτό, κάθε ενδιαφερόμενος/η φοιτητής/τρια θα πρέπει να υποβάλει μια αίτηση:

Η αίτηση θα είναι σε μορφή pdf <1 ΜΒ και θα περιέχει:

– τα στοιχεία του φοιτητή/τριας (ονοματεπώνυμο, email επικοινωνίας, έτος φοίτησης)

– τρεις (3) εικόνες από υλικό σχετικό με το αντικείμενο του εργαστηρίου, με λεζάντα

– σύντομο κείμενο περίπου 250 λέξεων σε μία (1) σελίδα με θέμα τα κίνητρα της συμμετοχής στο εργαστήριο και τις προσδοκίες από τη συμμετοχή αυτή.

Το αρχείο της αίτησης θα έχει τίτλο: “Επώνυμο στα λατινικά_Όνομα στα λατινικά_FMC”.

Oι προτάσεις θα σταλούν στη διεύθυνση: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf_X5DwaastN9s9Yf9hlJjdQunwm3yfWuC9_ItaU5RWWFmJNQ/viewform?usp=sf_link

με subject: FMC ” Επώνυμο στα λατινικά “

μέχρι τη Δευτέρα 26/7/2021.

Το κόστος διαμονής, τα υλικά του εργαστηρίου και οι μετακινήσεις στο Βέλγιο καλύπτονται από το Τμήμα.

Οι συμμετέχουσες/ντες θα καλύψουν το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων Αθήνα-Βρυξέλλες (περίπου 200 ευρώ).

https://fransmasereelcentrum.be/en/residencies/

Thursday night films

by

THURSDAY NIGHT FILMS

A series of films, and discussion.

The screenings offer an aesthetic, civic and idiosyncratic context to the thematics of the course.

 

1.MAΘΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΛΗ (,) ΠΕΖΗ

Πάνος Κούρος

2. MΑΘΗΜΑ ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 2

Γιάννης Παπαδόπουλος

 

>May, 14, 2020

Eva Stefani, Athene, 1995, United Kingdom, 37 min.

A documentary shot in the central Larisa railway station, over four weeks, during the summer of 1995. The subject of the film is the people that hang around in the station at night: soldiers, homeless, poets, sport-fans and migrants that have just arrived in the country. Adopting the timeline of a night, the film records the atmosphere and the relations that are created from the coexistence of such diverse worlds.

https://www.youtube.com/watch?v=hCFayF2F2DM

>May, 7, 2020

 

A.
Józef Robakowski, Z mojego okna (From My Window) Poland, 1978–1999. 19:02 min

B.
Emily Jacir, 24 marzo 2020 (dalla mia finestra)

 

May, 7, 2020

Ελένη Αλεξανδράκη, Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος-Κωστής Παπαγιώργης, 2018,  Ελλάδα, 92 min.

 

>April, 23, 2020

Yuki Okumura, The Man Who, Belgium, 2018, 116 min.

http://yukiokumura.com/works/themanwho.html

A series of interviews conducted by Yuki Okumura in Amsterdam, Berlin, Brussels, Ostend and Paris in December 2018
and January and February 2019. This film contains memories, or description of memories, of “him,” narrated by
the nine participating individuals: Marja Bloem, Michel Claura, Herman Daled, Michele Didier, Rudi Fuchs, Yves Gevaert, Kasper Konig, Jean-Hubert Martin, Phillip Van den Bossche.

 

>April, 16, 2020

Sammy Baloji and Filip De Boeck, The Tower, a concrete utopia, Belgium, 2015, 70 min.

https://vimeo.com/258620047

This video offers a guided tour by ‘Docteur’, the owner and creator of a remarkable building in the municipality of Limete, in Kinshasa (the capital of the Democratic Republic of Congo). Conceived and realized by ‘Docteur’ without the help of any professional architects, the construction of this as yet unfinished tower was started in 2003.

The Doctor’s guided tour through this enigmatic and planned building offers a reflection on the legacy of colonial modernist architecture in Kinshasa, the social after lives of colonialist infrastructure, and different historical and contemporary utopian visions of the city. In this way Baloji and De Boeck do not only comment upon the degradation of colonial infrastructure but also explore the ways in which the city continues to reformulate these earlier propositions and to read new openings, possibilities and alternative utopian visions into the very ruination of the urban material fabric.

 

>April, 9, 2020

Καλλιόπη Λεγάκη, Ηλίας Πετρόπουλος: Ένας κόσμος υπόγειος, Ελλάδα, 2005, 61 min

https://www.youtube.com/watch?v=KevocVfHT-g

 

 

 

 

Διάλεξη. Νίκος Αρβανίτης

by

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018, 19:00. Σχεδιαστήριο 5. Τμήμα Αρχιτεκτόνων. Εργαστήριο Τέχνης / Αρχιτεκτονικής στη Δημόσια Σφαίρα

Ο Νίκος Αρβανίτης, γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζεί και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και στο μεταπτυχιακό τμήμα MFA “Τέχνη στο Δημόσιο Χώρο και Νέες Εικαστικές Στρατηγηκές” του Πανεπιστημίου Bauhaus της Βαϊμάρης με υποτροφίες της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών DAAD και του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Ωνάση. Κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διαγωνισμό ZeitGenosse Schiller για τέχνη στο δημόσιο χώρο, Βαϊμάρη, 2005, ήταν υποψήφιος για το 5ο Βραβείο ΔΕΣΤΕ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, Αθήνα, 2007 και κέρδισε το Δεύτερο Βραβείο Γ. Σπυρόπουλου, Αθήνα, 2009. Το 2014 ήταν Artist in Residence στο Ατelierhaus Salzamt, Λίντς, Αυστρία.

Ο Νίκος Αρβανίτης, τον Οκτώβριο του 2017, εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας.Το καλλιτεχνικό και ερευνητικό του έργο εστιάζει σε θεματικές που αφορούν τις δομές και τις δυνατότητες εγκατοίκησης του δημόσιου χώρου, την αισθητική αντίληψη στη σύγχρονη κοινωνία, την κατασκευή συλλογικών ταυτοτήτων και την έννοια της παγκοσμιοποιημένης, θεαματικής, αλλά και θεσμικής μαζικής κουλτούρας. Το φάσμα των μέσων που καλύπτουν τα έργα του είναι: ζωγραφική, σχέδιο, φωτογραφία, βίντεο αρτ, ηχητικές εγκαταστάσεις και επιτελέσεις (performances), δράσεις και παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, διαδραστικά και συμμετοχικά έργα, μουσικές και ραδιοφωνικές παραγωγές. Είναι συνιδρυτής του καλλιτεχνικού διδύμου Barking Dogs United, ενώ διατηρεί πολυετή συνεργασία με τον Hans Joachim Roedelius (Cluster/ Kluster, Harmonia). Μεταξύ άλλων, έργα του έχουν παρουσιαστεί στην 2η Les Ateliers de Rennes – Biennale d’Art Contemporain, Ρέν (FR), 2η Μπιενάλε της Αθήνας (GR), Halle 14, Λειψία (DE), Locust Projects, Μαϊάμι (USA), Townhouse Gallery of Contemporary Art, Κάιρο (EG), Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα (GR), BWA Wroclaw Galeria Awangarda, Βρότσλαφ (PL), Bâtiment d’Art Contemporain, «Le Commun», Γενεύη (CH) και το Salon of the Museum of Contemporary Art, Βελιγράδι (RS). Ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί a.antonopoulou.art, Αθήνα (GR), artcore, Μπάρι (IT), ACC Galerie, Βαϊμάρη (DE).

www.nikosarvanitis.info

 

Ηχητικές συναντήσεις

by

Πώς μια πλατεία ή ένας δρόμος χαρακτηρίζονται δημόσια; Τι είδους κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, συναντήσεις και τρόποι χρήσεις τα διαμορφώνουν; Πως ακούγεται ένας δημόσιος χώρος;

«To 2015 ερχόμουν σχεδόν καθημερινά στην Πλατεία Βικτωρίας, μιλούσα με τις γυναίκες που κάθονταν εδώ για λίγο και, αν δέχονταν, τις ηχογραφούσα. Με κάποιες η συνάντησή μας γινόταν πιο προσωπική, ενώ άλλες με απωθούσαν. Στις συναντήσεις μας προέκυπταν απρόοπτες γνωριμίες με άλλους και η καθεμία εξελισσόταν διαφορετικά ανάλογα με την περίσταση. Συναντήθηκα με τη Nathalia, την Κατερίνα, την Emma, την Άννα, τη Yagana, τη Pari, την Αγγελική, τη Βούλα, τη Fatima, την Agne, την Τόνια, την Emese, τη Fatima και άλλες που δεν έμαθα τα ονόματά τους. Κάποιες από αυτές τις γυναίκες βρίσκονται εδώ τώρα και ακούνε τη φωνή τους, όπως συντονίζεται με τις άλλες φωνές, ζωντανές ή αναπαραγόμενες, αλλάζοντας για λίγο τους καθορισμένους ρόλους και τις σχέσεις στην πλατεία.» Αγγελική, 20/6/2015.

Στις ηχητικές συναντήσεις καλείστε να φανταστείτε τον δημόσιο χώρο μέσα από τις αντηχήσεις του, που έρχονται από το μέλλον, το παρελθόν ή το παρόν σας. Στην οδό Ελπίδος, τέσσερα ηχεία κρεμασμένα από δέντρα θα είναι διαθέσιμα για να μοιραστείτε όπως επιθυμείτε ήχους της επιλογής σας που κατά τη γνώμη σας χαρακτηρίζουν αυτόν τον δημόσιο χώρο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε bluetooth, USB, AUX και Micro SD/TF και οι ήχοι θα μπορούσαν να είναι παλιές ή ζωντανές ηχογραφήσεις, τηλεφωνικές κλήσεις, μουσική, ήχοι από το διαδίκτυο, ειδήσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές. Παράλληλα, θα ακούσετε τις φωνές των γυναικών που είχαν μεταδοθεί για μία μέρα στην Πλατεία Βικτωρίας το 2015 και ενεργοποίησαν νέες συναντήσεις και οικειοποιήσεις στην πλατεία.

21:00–22:00
Ελπίδος 13, Πλατεία Βικτωρίας, Αθήνα

 

 

 

Επισημάνσεις στο: Προς μια ιστορία για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Από το θεσμικό, στο αντιθεσμικό και το εξωθεσμικό

by

http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_15.html

 

Πολύ ενδιαφέρουσα ερευνητική απόπειρα να επισημανθούν ελάχιστα διερευνημένες ή και να φωτιστούν διαφορετικά γνωστές πτυχές που αφορούν τη δυναμική εμπλεκομένων θεσμών, ή αντιθεσμικών/ υπερθεσμικών πρωτοβουλιών από τη δεκαετία του 90, και την εμβέλειά τους για τη διαμόρφωση του σημερινού πεδίου. Στη δεύτερη αυτή συνέχεια του κειμένου της Π.Α.Τ., όπου επιχειρείται μια καταγραφή τάσεων στο τέλος της δεκαετίας του ’90 που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τους όρους για μια σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή, δημιουργείται η εντύπωση ότι αναπτύχθηκαν σχεδόν αποκλειστικά εντός της ΑΣΚΤ (διαμέσου του Εργαστηρίου της Παπασπύρου και στη συνέχεια του Ζ. Ξαγοράρη), πρωτοβουλίες που συνέβαλαν στη στροφή του ενδιαφέροντος προς τα Νέα Μέσα και στη συνέχεια προς διατομεακούς και ερευνητικούς προσανατολισμούς. Χωρίς να αμφιβάλω για τη συμβολή αυτών και άλλων διδασκόντων, κατά τη γνώμη μου, η αποκλειστική εστίαση στο ρόλο της ΑΣΚΤ στην ανάλυση αυτή, δεν ανταποκρίνεται σε μια πιο περιεκτική, σε σχέση με τις προθέσεις του τίτλου, έρευνα και σε άλλους θεσμούς, πρωτοβουλίες που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση δυνατοτήτων παραγωγής τέχνης με όρους έρευνας, εκπαιδευτικής στροφής, σχεσιακότητας, έμφυλων ταυτοτήτων, αρχείου, κ.λπ.

Παραλείπονται π.χ. σημαντικές πρωτοβουλίες που την ίδια εποχή ανέπτυξαν στην Ελλάδα ένα διεθνή διάλογο για τα Νέα Μέσα, όχι ως αυτόνομο εκφραστικό μέσο που θα διεύρυνε τα ήδη υπάρχοντα (όπως π.χ. ιεραρχούνται έως σήμερα στην ΑΣΚΤ), αλλά ως συνθήκη μετα-μέσου, άμεσα συσχετισμένη με τη ριζοσπαστική πολιτική (tactical media), την κριτική των θεσμών, τη διατομεακότητα, τη συμμετοχή, κ.λπ. Οι πρωτοβουλίες αυτές για τα Νέα Μέσα στα τέλη του ’90 αναπτύχθηκαν, πιο θεσμικά τουλάχιστον, από το Κέντρο για την Τέχνη και τις Νέες Τεχνολογίες και περιλάμβαναν μια σειρά διεθνών συναντήσεων Media@Terra στην Αθήνα (1999 και 2000) (στη διαμόρφωση των οποίων είχα οργανωτικό ρόλο, μαζί με τον Δήμο Δημητρίου και την Τζένη Μαρκέτου), στις οποίες είχαν συζητηθεί εκτενώς διαφορετικές τάσεις, από τις πιο αισθητικά αυτόνομες έως εκείνες που συνέδεαν τα νέα μέσα με τη θεσμική κριτική, τα δικαιώματα, τον ακτιβισμό, τις δια-τοπικότητες, κ.α. Σε αυτές συμμετείχαν σημαντικοί καλλιτέχνες και θεωρητικοί (π.χ. M. Griznic, Α. Melitopoulos, T.Makela, A. Broeckmann, D. de Kerkchove, P. Weibel, R. Ascott, S. Zelienski, κ.α.). Παρ’ όλο που οι συναντήσεις αυτές είχαν συμβολική υποστήριξη από την ΑΣΚΤ, δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις στην ΑΣΚΤ, αλλά ούτε στον κυρίαρχο κριτικό/ θεωρητικό λόγο στην Ελλάδα, για να αποκτήσει εμφανή δυναμική στη συνέχεια η επιχειρούμενη σύνδεση των Νέων Μέσων με τις κριτικές πρακτικές τέχνης και την κριτική των τρόπων καλλιτεχνικής παραγωγής. (Η “συνέχεια” θα ήταν είτε η “τεχνικού τύπου” εγκατάσταση του εργαστηρίου Νέων Μέσων στην ΑΣΚΤ, όπως ακριβώς παλαιότερα εκείνου της φωτογραφίας, είτε το εκθεσιακό mainstream εικονογραφικών εκδοχών διαδικτυακής τέχνης).

Η δεύτερη επισήμανσή μου σε σχέση με την μονομερή αφετηριακή σύνδεση της ανάδυσης νεότερων δια-καλλιτεχνικών πρακτικών με την ΑΣΚΤ, αφορά την παράλειψη της δραστηριότητας σε μια διατομεακή λογική για την παραγωγή ερευνητικών και πειραματικών έργων με νεότερες πρακτικές αρχείου, πολεοδομικών πρόζκετ, κ.λπ. η οποία υπήρξε συστηματικότερη, με μεγαλύτερο ίσως εύρος και δυναμική, στις νεοϊδρυθείσες σχολές Αρχιτεκτονικής της Πάτρας, αλλά και της Θεσσαλίας. Τόσο με την Μ. Παπαδημητρίου και διδάσκοντες σε ένα διευρυμένο πεδίο αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όσο και ενταγμένη στο πρόγραμμα σπουδών, και σε ένα εύρος πειραματικών πρότζεκτ και ερευνητικών δράσεων στο “Εργαστήριο τέχνης/αρχιτεκτονικής στη δημόσια σφαίρα” στο Πανεπιστήμιο Πατρών (με διεθνείς συνεργασίες και συλλογικά έργα τέχνης-εκπαίδευσης, την ερευνητική δραστηριότητα ανεξάρτητων επιμελητών όπως η Ε. Καραμπά ή τη συμμετοχή αργότερα νέων διδασκόντων όπως ο Β. Βλάχος και ο Κ. Σταφυλάκης.) Παρά τα έργα που παρήχθησαν (αλλά και τη δραστηριότητα πολλών αποφοίτων των δύο αρχιτεκτονικών σχολών στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης, (βλ. π.χ. και την πιο πρόσφατη της Α. Διακρούση που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 18η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου), οι επίμονες αυτές απόπειρες να μετατοπιστούν οι λόγοι και οι πρακτικές στην Ελλάδα (προερχόμενες από ένα πεδίο που τώρα συζητείται η επίδρασή του στην κριτική αποδόμηση της λογικής του “μέσου” και στην κοινωνική στροφή της σύγχρονης τέχνης) παρέμειναν εκτός έρευνας, αναπαράγοντας έτσι και σήμερα τους ίδιους διαχωρισμούς και εμπλοκές στους τρόπους εργασίας και στην πλαισίωση της τέχνης.

 

Πάνος Κούρος     18.4.2017

 

Προβολές-ΚΕΙΜΕΝΑ στην Πάτρα. Δευτέρα 20.3: «Ηλίας Πετρόπουλος: Ένας υπόγειος κόσμος»

by

πετροπ5α.jpg

Tο Εργαστήριο Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, στο πλαίσιο του προγράμματος διαλέξεων και δραστηριοτήτων σε δημόσιους χώρους, συντονίζεται με το πρόγραμμα προβολών Κείμενα της Ντοκουμέντα 14

και σας καλεί αυτή τη Δευτέρα 20 Μαρτίου στις 23:30

στο θέατρο Λιθογραφείον (Μαιζώνος 172Β)

στην προβολή της ταινίας

«Ηλίας Πετρόπουλος: Ένας υπόγειος κόσμος» 

της Καλλιόπης Λεγάκη, 2005, 61’.